|
|
|
|
|
|
|
|
|
Lieve allemaal,
Afgelopen maandagmiddag zijn we uit Tonga vertrokken en zijn op weg naar Fiji. Maandag voor de laatste keer een chocolade muffin gegeten in het plaatselijke cafeetje en uitgecheckt bij de officiele instanties.
Maandagavond werden we getrakteerd op een grote onweersbui in de verte. Het heeft voor een paar uur geflitst waarbij de hemel verlicht werd. Gelukkig gingen we van de bui weg en hebben zelf geen last gehad van het onweer. Een kwartier lang heeft het om de 5 tellen geflitst.
Van Gerd gisteren gehoord dat het erg hard gehageld heeft in Tonga. De lokale bevolking had dat nog nooit zo gezien. Het dorp was dan ook in rep er roer.
Vandaag dinsdag hebben we de 13.194ste mijl afgelegd van onze reis. We zijn nu dus weer op weg naar huis. Vanacht zullen we ook de officiele datumgrens over gaan en ons weer in het oosterlijk gedeelte van de wereld bevinden.
Er gebeurd dus veel op deze kleine overtocht. We verwachten vrijdag morgen in Fiji aan te komen. We varen nu alleen op het voorzeil om de snelheid uit de boot te halen anders zijn we er donderdagnacht al.
Liefs wido en marleen
pos dinds 4.30 utc
18.33z en 176.27w
woe
18.29z en 178.58w
|
|
|
|
|
|
Lieve allemaal,
Vanmorgen (vrij)aangekomen in Fiji, Suva. Na een rustige nacht waarin we de boot hebben moeten afremmen tot een snelheid van 2 kn om niet in het donker aan te komen. De eerste blik op de baai was niet erg pos. veel afval dat rond drijft en roestige schepen aan moorings die in een rijtje van 4 aan 1 mooring liggen. Dit zijn mn de lokale vissersschepen die bewaakt worden door honden.
De procedure om hier in te checken is aardig ingewikkeld als je het leest in het cruising book of het Fiji blaadje verspreid in Tahiti. We hadden onze borst al nat gemaakt voor de 4 verwachte officials; health, customs, immigratie en quarantine. Allereest moet je naar de quarantine ankerplaat. Daar wordt met een pilotboot de health officer afgezet. Hij loopt een rondje door de boot. Geen enkel kastje hoeft open en hij vult een formuliertje in dat we moeten betalen later in de stad. We babbelen even en de pilotboot komt de beste man weer ophalen. We mogen verder naar Customs en de rest. Hoogst verbaasd dat de man niet op zoek gegaan is naar alle 'verdachte goederen' zoals boter, ingeblikt vlees (nog zo'n 60 blikken van aan boord), schelpen en weet ik al niet meer.
Het invullen van alle papieren en het aflopen van de verschillende kantoortjes kost ons bijna een dag. Bijv moet je in het health gebouw betalen aan de balie op de 6e verdieping. zegt de dame dat je eerst een ander formuliertje moet hebben van de 2e verdieping. daar zeggen ze weer dat je boven moet betalen. Uiteindelijk is alles weer geregeld. Zonder grondige inspectie van de boot waar we gewaarschuwd voor waren.
Over het algemeen zijn de mensen hier aardig. Op straat worden we veel aangesproken. Er wordt ons ook ik weet niet wat voor drugs aangeboden we hoeven alleen maar te zeggen hoeveel we willen hebben. Toch maar niet, lijkt amsterdam wel.
De stad Suva is erg druk. Er wordt gewaarschuwd voor criminaliteit door verschillende officials. De stad ziet er op sommige plekken wel zo uit. Maar geen bewakers met shotguns in de supermarkt zoals in panama.
In de stad zie je mooi de verschillen in de verschillende mensen die hier werken en wonen. Veel pakistani en indiers hebben winkels. Dit geeft al een mooi gevarieerd straatbeeld.
We liggen nu voor de Royal Suva Yacht Club voor anker tussen de vissersschepen. We zullen hier blijven tot ons pakketje binnen is. Morgen worden we tijdelijk lid van de RSYC om te kunnen douchen (erg hard nodig) en water te kunnen krijgen. En we hebben al gehoord dat er happy hour is op zaterdag. Moet helemaal goed komen,
Liefs wido en marleen
|
|
|
|
|
|
Lieve allemaal,
We zijn nu alweer een paar dagen in Suva en beginnen weer een beetje te wennen aan de drukte hier. We hebben de stad al een paar keer afgestruind voor wat dingen die we nodig hadden en om een bezoekje aan "Curry in a hurry" te brengen. De stad heeft verschillende kleine straatjes waarin kappers, schoenmakers, internetwinkeltjes zitten. Afgelopen zaterdag heeft Wido zich gewaagd aan de kapper. In de Marquesas had ik wido onder handen genomen met een geleende tondeuze. Het resultaat mocht er wezen al zeg ik het zelf maar nu toch maar naar een 'gewone' kapper. Voor een paar piek kreeg wido een schitterend pakistani kapsel. Of te wel een kort koppie met een messcherpe scheiding, goed voor een solicitatiegesprek of bezoek aan de schoonouders. Maar het gewone zeilerskapsel is gelukkig snel weer terug na een beetje wind en zout water.
Gerd en Melissa waren zaterdagavond ook hier aangekomen. We zijn wakker gebleven om ze te kunnen helpen met binnenkomen in de baai. Een soort assistentie op afstand. Gelukkig komen ze elke keer wat vroeger binnen. In Tonga was het nog 0.30 en nu 23.00.
Zondag rustig op de boot gebleven en genoten van de dvd-tjes die we gekocht hebben in Tonga. Nieuwe DVD's voor 2,50 euro per stuk!!! De Yacht Club heeft een heus douche gebouwtje met een solarverwarmde douche en een wasmachine. Wat een luxe, lekker warm douchen en de was doen in 1 uur tijd. We houden zo gewoon tijd over...
Maandag hebben we Gerd en Melissa geholpen met inchecken. wat ons vrijdag bijna een dag gekost heeft hebben we maandag verbeterd door er maar 2 uur over te doen. We hebben een uitstekende lunch gehad bij de lokale fastfood Indier "Curry in a hurry" voor melissa en wido en Mc Donalds voor Gerd en ik. Daarna zijn wij naar de indonesische ambassade gegaan voor het visum dat we nodig hebben voor Indonesie. We waren daar om 14.21 (staat precies genoteerd bij de sercuritylijst met inkomende personen) Daar kregen we te horen wat we nodig hadden voor het aanvragen van een visum, (pasfoto's, formulieren in 2 voud invullen pp, bewijs dat je je zelf kan onderhouden tijdens het verblijf) Als we voor 15.00 alles weer hadden ingeleverd kon het visum vrijdag zeker klaar zijn. Wij snel op pad voor de foto's, geld, etc. En om 14.53 hadden we de boel ingeleverd en waren we klaar. Als dat niet snel is weet ik het ook niet meer.
Na deze dag zijn we in de bar beland van de Yacht Club. Daar waren Brian en Tony (boot, Breakaway of Darwin) en Gerd en Melissa. Het was erg gezellig en alle sterke verhalen kwamen weer voorbij. Als we in Australie zijn zullen we een typisch (oud) australisch familie zondagsuitje beschrijven aan de zuidkust. De familie auto is hier een belangrijk onderdeel in. Maar dit verhaal moet dus nog even wachten. Help ons er maar aan herinneren als het niet komt. Het valt onder de categorie, boot zinkt door vallende koe, orka springt op het dek en de boot zinkt.
Vandaag bezig geweest met het zoeken naar nieuwe accu's en het zoeken van een tandarts voor mij. De accu's worden gemaakt en komen vrijdag binnen. Ook hier even leuk onderhandeld en een mooie prijs eruit kunnen slepen. In ieder geval goedkoper dan in nl. De tandarts is ook geregeld en ik kan donderdag de vulling uit mijn kies voor de 3e keer erin laten zetten. In Galapagos is dat 2 keer geprobeerd en het wordt tijd dat er een nieuwe inkomt want zo'n 'grote' krater is niet echt gezond denk ik.
Heb ik al verteld dat we inmiddels in het bezit zijn van een 'echt' kannibalen bijltje? Voor de mensen uit Fiji zal het wel net zoiets zijn als molentjes in Delfst blaauw voor ons. Maar we hebben een mooi souvenier gekocht voor een mooi prijsje. Nu alleen nog een kanibalen vorkje voor een paar dollar en dan is ons setje kompleet.
Het onderhandelen is een geliefde hobby voor ons geworden. We hebben de laatste tijd al een paar leuke dealtjes kunnen sluiten. We zijn zelfs zo ver dat we soms onderhandelen voor anderen.
Vanmiddag is ons pakketje uit new zeeland binnengekomen met de furlex onderdelen. Wij blij want de douane houdt hier veel dingen tegen. Morgen gaan we aan de gang. zal wel weer een 'leuke' klus zijn maar het moet gewoon gebeuren.
De mensen hier zijn super aardig. Het zijn niet alleen de mensen die je dingen willen verkopen maar als je iets in de supermarkt zoekt dan zijn er zo een man of 4 die je helpen (klanten incl). Iedereen maakt graag een praatje hebben we gemerkt ongeacht het onderwerp. Zelf heb ik gemerkt als je als vrouw alleen over straat loopt voel je niet ongemakkelijk.
Net nog gehoord dat een new zeelands stel een zeeslang in hun dinghy hadden. Niet echt een gewenste passagier. met een goed gemikte worp was de (giftige) zeeslang uit de boot. Gelukkig hebben ze geen grote bek en kunnen ze je maar op weinig plekken bijten waarbij het gif gespoten wordt. Maar we doen graag zonder zeeslangen als het even kan.
De hele diepvries kip ligt weer in de pan om straks kip met kerrie te kunnen eten. Aan curry hier geen gebrek dus nemen we het er maar van.
Liefs wido en marleen
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
