|
|
|
|
|
|
|
|
|
Een weekje Gran Canaria
We zijn nu een week in Las Palmas op Gran Canaria. Deze week heeft
voornamelijk in het teken gestaan van boodschappen doen. Op onze fietsjes
zijn we weer kriskras door Las Palmas gegaan om alle zaken van ons
boodschappenlijstje te halen. Eigenlijk was het geen lijstje maar een
serieuze waslijst aan kleinere en grotere spullen. In een vreemde stad is
het niet altijd makkelijk om uit te vinden waar je moet zijn. Naast het
boodschappen doen heeft de tandarts deze week ook aardig wat tijd gekost.
Wido heeft zo'n beetje een hele dag bij de tandarts gezetten. Maar dan
krijg je ook wat, namelijk een wortelkanaal behandeling en een nieuwe
kroon.
De tandarts Mario, je denkt eerder aan een computerspel dan aan de
tandarts, heeft z'n praktijk aardig aangekleed met diploma's, amerikaanse
nummerplaten, graffiti en griekse beelden. Daarnaast liepen er naast de
tandarts ook nog vijf lieftallige tandartsassistentes rond.
Wido heeft ruim een uur met zijn bekkie open gezeten terwijl de tandarts
en twee assistentes druk bezig waren. Het ging er allemaal professioneel
en efficient aan toe. Na twee uur in de tandartsstoel liep Wido naar
buiten met een nieuw stukje gewapend cement en een noodkroon. Na twee
dagen was de nieuwe kroon al klaar en heeft de tandarts zijn kunstwerkje
afgemaakt.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Dinsdagochtend stapte we uit de boot en zien een bekend gezicht. Javier en
zijn colombiaanse vriendin, die wij ontmoet hebben op Porto Santo, liggen
met hun boot naast ons in de haven. Javier heeft een half jaar in Las
Palmas gewoond en geeft ons een aantal adresjes waar wij goed en goedkoper
onze spullen kunnen halen. Met de routebeschrijving van Javier stappen wij
op onze fietsjes richting het industriegebied en de commerciele haven.
Daar vinden wij een soort bouwmarkt, de King Hogar, die Javier ons heeft
aanbevolen. We struinen wat rond en met behulp van wat spaans, engels,
handen en voeten weten wij aardig wat zaken van ons lijstje te verzamelen.
Wij vragen nog wat zaken aan de baas, die vervolgens Ben erbij roept. Ben
spreekt goed Engels en wij stellen hem wat vragen en dan begint hij in het
nederlands met ons te praten, wij zijn stomverbaasd. Met Ben werken wij de
rest van ons boodschappenlijstje af. We lopen kriskras door de winkel en
de magazijnen om de handel bij elkaar te krijgen.
Als we alles hebben praten we nog wat met Ben, die ons vervolgens voor
zaterdag uitnodigd om wat van het eiland te zien en bij hem thuis. Ons
lijkt het erg leuk dus we maken een afspraak voor zaterdag twaalf uur. Met
onze fietsjes vol geladen gaan we terug naar de haven.
Zaterdagochtend om 12.00 staat Ben bij de boot. Na een rondleiding door de
boot en een biertje gaan we op pad. Hij neemt ons mee naar twee plaatsjes
in de buurt bij Las Palmas en daarna gaan we zijn vrouw ophalen die tot
14.00 uur moest werken. Met z'n allen gaan we wat eten. Caly, de vrouw van
Ben, is spaans maar heeft twintig jaar in nederland gewoond en spreekt
goed nederlands. Caly besteld voor ons verschillende typische canarische
gerechten zoals geitenkaas, inktvis en een soort gefrituurde kip. Het is
bijzonder gezellig en Ben en Caly nodigen ons uit om 's avonds met hun mee
te gaan naar een feest bij de zus van Caly. Zaterdag, zondag en maandag
zijn speciale feestdagen in Spanje ter gelegenheid van 25 jaar democratie
in Spanje.
Bij haar zus aangekomen worden we door iedereen hartelijk verwelkomd met
zoenen hier en daar. In de garage stond een lange tafel opgesteld met
eten, veel eten. Op de tafel stond onder andere mosselen, gamba's, spaanse
tortilla, ham, kaas, bonen en verschillende stoofschotels. De essentie van
spaans feest vieren is eten, drinken, zingen en dansen. Een uitstekende
combinatie voor een goed feest. Het eten was verrukkelijk, wij moetsen
natuurlijk alles proberen en werden van alle kanten volgestopt. Daarnaast
vloeide de drank rijkelijk. Caly had ons 's middags gewaarschuwd voor de
zangtalenten van een van de dames. Na twee woorden van het eerste lied
wisten wij precies welke dame ze had bedoeld. Mooi zingen kon ze zeker
niet niet maar het was wel heel gezellig.
Veel van de spaanse liederen gingen natuurlijk over de liefde. Er werd uit
volle borst gezongen en vol overgave gedanst. Zelfs Wido moest eraan
geloven en werd door Rossi mee de dansvloer op genomen. Niet veel later
werd Wido door drie dames belaagd en even flink betast. De stemming zat er
in ieder geval goed in.
Aan het eind van het feest hebben we met de gastdames nog een flesje
appelcider soldaat gemaakt. Van Rossi kregen we een fles appelcider en
spaanse marsepein mee. We hebben afgesproken het te zullen eten en drinken
in Panama en dat we dan aan ze zullen denken. Ben en Caly hebben ons
teruggebracht naar de boot. Vol en voldaan met een zere keel van het
lachen zijn we in bed gedoken.
Op zondag zijn Ben en Caly nog bij de boot langsgeweest voor een drankje
en nederlandse pepernoten. Fantastisch om zulke aardige en gastvrije
mensen te ontmoeten en op zo'n manier in contact te komen met het spaanse
leven. Een ervaring die wij nooit zullen vergeten. |
|
|
|
|
|
|
 |
Links dansen Wido en Rossi. Onder: uit eten met Ben en Caly |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
