Aan boord zijn we de dagen en mijlen aan het aftellen. Iets meer als 300
mijl te gaan. St Raphael komt vanmiddag aan op barbedos. Daar wacht de vrouw
van Richard (Judith) op hun binnenkomst. Via Richard begrepen dat het een
groen eiland is en dat het er van een afstand leuk uitziet. Op een foto
heeft hij een mooi wit strand gezien dichtbij onze ankerplaats. We zullen
zien.
gebleven. Om 21.00 een spectaculaire opkomst van de maan gehad. Echt
schitterend. De hele nacht blijft het aardig licht. Recht voor de boot is
elke nacht een hele heldere ster te zien. Heb het gevoel dat hij ons de weg
wijst. En dan natuurlijk de opkomst van de zon. Eerst het lichter worden aan
de horizon en dan de prachtige kleuren in de lucht. Zo heb je geen tv nodig.
Lieve allemaal,
We zijn er bijna, we zijn er bijna maar nog niet helemaal.
Nog 200 mijl varen en dan zijn we maandagnacht of dinsdag morgen in
barbedos.
St Raphael is als het goed is goed aangekomen. Helaas vandaag geen
radiocontacht kunnen krijgen.
Gisteren de hele dag proberen te vissen. We hadden net besloten dat onze
avondmaal zou bestaan uit gebakken aardappelen met witte bonen in tom saus.
En daar ging de lijn. Wido haalt hem rustig binnen en ik rol de genua in. Op
een gegeven moment gaat de lijn wel erg licht bij het binnen halen en we
vrezen dat we geen vis meer hebben. Maar niets is minder waar!
Aan de lijn een lange (ong 1m )vis, met heel veel tandjes. We weten niet
goed wat we met dit gedrocht aanmoeten. Had gehoopt op een mooie middenmaat
tonijn. Maar niet zo'n enge kronkel vis. Maar gelukkig legt hij snel het
loodje en kan het schoonmaken beginnen. Aan de maag inhoud te zien heeft hij
al een tijdje niet gegeten.
De vis heeft ontzettend veel graat waaronder hele lange. Na het bakken
blijft er niet veel vis over maar we zijn blij met onze eerste vis.
Kijken of het voor vanavond weer lukt.
Pos om 17.15 utc 13 gr 57.0 N 56gr 25.81 W
Liefs Wido en Marleen
Lieve allemaal,
Zo aan het einde van onze eerste grote oversteek wilde ik een paar gedachten
kwijt. Voor de oversteek had ik een paar verwachtingen over hoe het nou zou
zijn.
Terug kijkend op de laatste 3 weken is het een mooie oversteek geweest. We
hebben gelukkig geen slecht weer gehad. Behalve dan onweer op afstand. De
wind is soms weinig geweest maar 1 van mijn verwachtingen was dat er een
paar dagen misschien helemaal geen wind zou zijn of juist erg veel wind,
gelukkig niet gehad.
De nachten waren over het algemeen prachtig. Ik was benieuwd hoe de hemel er
's nachts uit zou zien zo zonder lichtvervuiling van het land. Tot mijn
verbazing is de nacht net zo donker/licht als soms thuis. De sterren trekken
gedurende de nacht mooi over de hemel. De maan die mooi opkomt en een helder
licht geeft 's nachts en dan ook nog de regenboog van de maan was erg mooi.
Het uitzicht zo zonder land went snel en tijdens de oversteek hebben we ook
niet verlangt naar land. Nu de tocht op zijn einde is kan ik de laatste paar
mijlen wel wegdenken.
We hadden gehoopt op het zien van schildpadden en walvissen van een
respectabele afstand. Helaas niets van dat gezien. Maar
we hebben nog even. De dolfijnen zijn elke keer weer een traktatie.
Naast de windstiltes had ik verwacht dat de deining wat langer zou worden op
de oceaan. Helaas niets van waar. Het leven aan boord was af en toe
moeilijk. Altijd je met 1 hand vasthouden en de andere hand vrij om wat
anders te doen. Zo wordt je aankleden, koken enz wel moeilijk gemaakt.
Het dagelijkse email contact met thuis en het radiocontact met Richard,
Petra en Corno en Hans vonden we erg gezellig. Zo voel je je niet helemaal
alleen op de grote plas.
De mooie momenten blijven ons hopelijk lang bij. Vanavond terwijl wido sliep
voor op de punt gezeten. De discman mee en lekker zingen terwijl je de zon
langzaam ziet ondergaan. De golven tillen de boot op en laten hem zachtjes
weer zakken. soms een paar spetters water tegen je voeten. De wind in de rug
en het geluid van de golven. Het geeft een heerlijk gevoel; I'm sitting on
top of the world!
Wido zou zo nog verder willen varen. Maar ik ben blij dat we even een
tussenstop in Barbedos hebben. Even bijkomen en dan weer verder.
Als we straks goed zijn aangekomen dan ben ik best trots op ons. Eigenlijk
vind ik het stiekem ook wel een beetje stoer.
Max heeft ons veilig de oceaan over gebracht en daar ben ik blij mee. Zo
stapje voor stapje krijgt onze reis steeds meer vorm.
liefs Wido en Marleen
