|
|
|
|
|
|
|
|
|
Lieve allemaal,
Hier een berichtje uit het koninkrijk Tonga, eilandengroep Vava'u.
Zaterdagavond zijn we hier aangekomen. We zijn voor anker gegaan in een mooie baai omgeven door kleine en grotere eilanden. De eilanden hebben een welderige plantengroei incl palmbomen. Op de eilandjes zijn verschillende dorpjes. Hier geen grote toeristen resorts te zien. De eerste morgen wakker worden door vogelgefluit en gezang uit de kerk. Dan slaperig buiten een kijkje nemen. Op het strandje liepen een paar varkentjes rond te scharrelen samen met een paar kinderen. Is eens anders wakker worden dan op zee.
Zondag verder de boot opgeruimd. Na 10 dgn varen hebben we weinig aan de boot gedaan. Door het schommelen zijn toch wat spullen door de bootgeslingerd. Het leek alsof er een klein bommetje ontploft was.
's middags lekker het water in gegaan voor een verfrissende snorkelpartij.
Maandag regen, regen, regen, regen, en een beetje zonneschijn. Voor ons tijd om in te klaren in het dorpje, 6 mijl verderop, Neiafu.
De inklaarprocedure hier wordt erg serieus genomen, allereerst moet je aan de kade gaan liggen van de quaratine aria. Als het goed is krijg je in 1 keer 4 man aan boord, customs, immigratie, health en quarantine. Dit alles kost natuurlijk wat tijd en geld. 30 tonga dollar voor een briefje van de health department dat je ws geen enge ziektes hebt en je mag verplaatsen door de eilandengroep, maar heb je toch wat dan moet je hele boot gedesinfecteerd worden. We hadden het geluk dat we geen bezoek kregen van de 4e man, quarantine officer. Hij doorzoekt de boot op voedsel en andere produkten die je niet mag invoeren. Dit doorzoeken kost zo'n 30 min en geeft soms een hoop gezeur. Hij was erg druk met het inspecteren van containers op weg naar new zeeland. Wij blij en hij verder aan zijn werk. Na 2 uur konden we een mooring (ankerboeitje) oppakken in de baai.
Er liggen hier heel wat zeilboten aan een mooring. Er zijn hier een paar bedrijven die boten verhuren en ze zijn goed voor een grote vloot. Naast de charters veel new zeelanders die een rondje nz-tonga-fiji-nz doen. Het wordt dus tijd om ons wat meer bekend te maken met de kiwi's en de aussies. He mate, wordt onze nieuwe openingsgroet voor de komende maanden. OK no worries, wordt ons nieuwe stopwoordje.
Het dorpje is klein met een mengeling van nieuwe en vervallen huisjes. De sfeer is super relaxed. Voorbeeld, de bewaker van de bank zit buiten te slapen onder diensttijd. Veel kleine en grotere winkeltjes waar je drinken, houtwerk en ander spul kan kopen. Er zijn een aantal hotelletjes voor backpackers. De sfeer is hierdoor veel meer relaxed dan in Bora Bora. De bevolking hier wordt niet dood gegooid met (rijke) jongeren op huwelijksreis. De kleding is soms erg bijzonder te noemen. Zowel mannen als vrouwen lopen in rokken rond. Een variatie hierop is dat je op de zwarte rok een mat wikkelt. De mat is gevlochten en lijkt op een slaapmatje die een ander bestemming heeft gekregen. De mat wordt een paar keer gewikkeld en met een touwtje vast gezet. De jongeren lopen in schooluniformen rond in de kleuren blauw of oranje. Jongens in de rok en meisjes in jurken met vlechten in het haar met lintjes. alle meisjes hebben precies op dezelfde wijze het haar gevlochten. er is geen variatie te ontdekken. Ok no worries.
Maandag zijn we naar een marktje gegaan om houtwerk te kopen. Hebben een paar leuke dingen op de kop getikt. zelfs nog een oud walvisbot dat zo broos is dat ze er een patroon in hebben gemaakt. werkelijk mooi. Op de terugweg zelfs nog een dvd'tje gehuurd, Pirats of the caribean. Staan alleen de laatste 5 min er niet op, balen. Wel een leuke film.
Vandaag dinsdag de was gedaan. Na een paar maanden eindelijk de luxe van een wasmachine gebruikt. Door de vele backpackers die er komen hebben een paar hotelletjes een wasmachine die betaalbaar is. Heerlijk nu de was gedaan in 1 uur tijd.
Vanmorgen gelijk verder gegaan naar een andere ankerplek. De eilandgroep heeft zo'n 25 ankerplaatsen die goed te bereiken zijn. We zijn van plan om de komende dagen elke dag naar een andere ankerplek te gaan. We hopen dat we de bultrugwalvissen gaan zien. Ze zwemmen hier tussen de eilanden door. Een andere zeilboot op de ankerplaats heeft ze vandaag gezien. Morgen gaan we dus goed om ons heen kijken of we de vriendelijke reuzen ook zien. Ok, no worries mate.
Op de ankerplaats is de lokale groenteboer langs geweest. Een man, met zijn hele familie in de boot, die limoenen, bananen, kokosnoten, etc verkoopt. De mensen spreken je vriendelijk aan en geven aan wat ze voor je kunnen betekenen. Wil je er geen gebruik van maken dan doen ze absoluut niet moeilijk. Ok no worries. Zo kunnen we bij mensen thuis schelpen kopen, groente, gastenvlaggetjes, ....
We zijn erg enthousiast over deze eilandgroep en genieten volop. De dagen zijn vaak gewoon te kort. We zijn bezig met klussen, schelpen schoonmaken, snorkelen. Wido is nu een nieuwe bikini voor mij aan het maken, de zogenaamde kokosnootbikini.
De vervelende overtocht zijn we eigenlijk al vergeten. Paar nachten lekker slapen in het paradijs heeft wonderen gedaan.
Tonga is voor ons bijna op de helft van onze reis. Dit geeft toch wel een bijzonder gevoel. alles wat nu varen gaan we dichter naar huis ipv er vanaf. Mensen lachen soms als we antwoord geven op de vraag hoelang we al van huis zijn. van de zeilers krijgen we te horen; tjee, mate, wat zijn jullie snel. De andere groep kan het niet geloven dat we er zo lang over hebben gedaan. Tja het is maar hoe je het bekijkt. Het reistempo van ons is aan de hoge kant. Soms hebben we daar ook wel last van en willen wel een maandje of langer ergens blijven. We doen zoveel nieuwe indrukken op dat het soms een beetje te veel is. We proberen dan even wat rust in te lassen. Meestal zijn de oversteken voor ons een periode om even tot rust te komen. (moet het wel goed weer zijn) We hebben er voor gekozen om af en toe een wat langere oversteek te maken om wat langer op een eiland te kunnen zijn ipv eiland hoppen in een snel tempo. Doordat we wat sneller gaan dan de overige zeilers leren we veel mensen kennen. Op de boot hebben we een schriftje dat als adresboekje dient. In de zeilerswereld wordt veel gebruik gemaakt van de bootnaam. Je gaat bijvoorbeeld niet op bezoek bij Rob en Jacqueline maar je gaat op bezoek bij Mary Eliza, de boot dus of over de radio Freelance heeft motorproblemen. Door het schriftje kunnen we iedereens naam wat beter onthouden en koppelen aan de boot naam.
Veel boten hebben hun eigen visitekaartje die ze gretig uitdelen. Vaak staat op het kaartje een foto van de boot, lengte, email en radio callsign. Wij zijn nog niet zo ver in deze ontwikkeling maar wie weet is er binnenkort een exclusief Max kaartje te verkrijgen.
Het is weer een heel verhaal geworden. No worries en tot de volgende keer.
liefs wido en marleen
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
